Het dateert uit eind jaren tachtig en wordt ook wel Triplotest of Wald Test genoemd. De tri-test is een screeningstest die tijdens de zwangerschap wordt uitgevoerd om mogelijke genetische veranderingen bij de foetus te diagnosticeren. Dit is een niet-invasieve test die wordt uitgevoerd op een monster bloed van de moeder en die geen enkel risico met zich meebrengt, noch voor de toekomstige moeder, noch voor de foetus. De tri-test kwantificeert het risico op chromosomale veranderingen bij de foetus, zoals onder meer trisomie 21, downsyndroom, trisomie 18 of edwardssyndroom. Tegenwoordig wordt het alleen en exclusief gebruikt voor vrouwen die laat op bezoek komen en daarom op een later tijdstip toegang krijgen tot de prenatale onderzoeken, zoals het wordt uitgevoerd na 15-17 weken van zwangerschap.
Waaruit bestaat de drietoets?
De resultaten van de drievoudige test worden verkregen door drie biochemische indicatoren te combineren die aanwezig zijn in het bloed van de toekomstige moeder en die variëren afhankelijk van de periode waarin de screening wordt uitgevoerd. Deze waarden worden gekruist met de gegevens van de meting van de nekplooi van de foetus, bepaald met echografie, en worden berekend op basis van de leeftijd, het ras, het gewicht van de moeder, mogelijke diabetes, enz. Op deze manier er wordt een controlealgoritme verkregen dat de waarschijnlijkheid van chromosomale afwijkingen meet.
Afhankelijk van de verkregen gegevens, de arts kan diepgaander onderzoek voorschrijven, zoals een vruchtwaterpunctie of een vlokkentest. De tri-test identificeert 75-85% van de neurale buisveranderingen en 60% van de gevallen van het syndroom van Down bij vrouwen onder de 35 jaar. Bij vrouwen ouder dan 35 jaar diagnosticeert het 75% van de neurale buisafwijkingen en gevallen van het syndroom van Down. De tri-test wordt ook gebruikt om een meerlingzwangerschap te identificeren.
Welke vrouwen ondergaan deze test?
De tri-test kan echter door alle aanstaande moeders worden gedaan het primaire doelwit van deze screening zijn vrouwen die een laag risico hebben op het verwachten van een foetus met chromosomale afwijkingen. Aanstaande moeders met hoge risicofactoren ondergaan deze test echter ook: vrouwen ouder dan 35 jaar, die al een zwangerschap hebben gehad met chromosomale afwijkingen of gevallen van het Downsyndroom in de familie, die een spontane abortus hebben ondergaan, moeders die kinderen hebben gekregen met aangeboren afwijkingen zonder vastgestelde oorzaak en vrouwen die zijn blootgesteld aan hoge niveaus van ioniserende straling. Deze test kan ook worden uitgevoerd bij toekomstige moeders die mogelijk drager zijn van een chromosomale afwijking en bij moeders wier partner, de toekomstige vader, mogelijk drager is.
Wanneer wordt het uitgevoerd?
De tri-test wordt tegenwoordig alleen en exclusief gebruikt voor vrouwen die laat op bezoek komen en dan wordt het uitgevoerd aan het begin van het tweede trimester van de zwangerschap, tussen de 15e en 18e week. De test kan zelfs tot de twintigste week van de zwangerschap worden uitgevoerd, zelfs als de diagnostische gevoeligheid afneemt.
Hoe wordt de tri-test geïnterpreteerd?
Veel aanstaande moeders ontvangen de uitslag van de tri-test, maar ze begrijpen de gegevens niet. Er moet aan worden herinnerd dat de risicobeoordeling van chromosomale veranderingen anders wordt verkregen als:
Het komt voor tijdens het eerste trimester van de zwangerschap. In dit geval wordt de risicobeoordeling verkregen door drie indicatoren te combineren: PAPP-A (plasmaproteïne A, geproduceerd door de foetus), vrij bèta-HCG (humaan choriongonadotrofine, geproduceerd door de placenta), beide aanwezig in het bloed van de moeder, en TN (foetale nekplooi) gemeten met echografie.
Het komt voor tijdens het tweede trimester van de zwangerschap. In dit geval wordt de evaluatie van de drievoudige test verkregen door het combineren van: AFP (het alfa-foeto-eiwit, geproduceerd door de foetus), vrij bèta-HCG (het hormoon dat humaan choriongonadotrofine wordt genoemd) en vrij oestriol (l oestrogeen geproduceerd door de foetus). foetus en placenta).
Elk laboratorium presenteert de resultaten anders, maar de drie parameters die altijd verschijnen zijn:
Demografie:de leeftijd, het gewicht, het ras, het aantal foetussen van de moeder, of ze rookt of aan zwangerschapsdiabetes lijdt, enz.
Biochemische gegevens:waarden van biochemische indicatoren geanalyseerd in bloed.
Echografie gegevens: de datum waarop de echo is gemaakt, de zwangerschapsduur, de meting van de nekplooi en de meting van de lengte van de foetus.
De waarden die in de drie tests voorkomen, worden uitgedrukt in MoM.Normale waarden worden beschouwd als waarden tussen 0,5 en 2,5 MoM. De normale waarde van de verschillende indicatoren is 1 MoM, dus hoe verder het resultaat van 1 verwijderd is, hoe waarschijnlijker het is dat er sprake is van een afwijking. Een indicator is verdacht als de waarden:
TN (nekplooi): meer dan 1,8 of 2.
PAPP-A (zwangerschapsgeassocieerd plasma-eiwit A): minder dan 0,4.
Vrij bèta-hCG of hCG (humaan choriongonadotrofinehormoon): minder dan 0,4 of meer dan 2,5.
AFP (alfa-foeto-eiwit): minder dan 0,4 of meer dan 2,5.
